و از این فاصله ها که میان من و توست

و هر انگه که دلت تنگ من است

بهترین شعر مرا قاب کن و پشت نگاهت بگذار

تا که تنهاییت از دیدن من جا بخورد

و بداند که دل من با توست و همین نزدیکی است!!

این روزها بودنت تنها بهانه ام شده...

برای شنیدن صدای قلبم...

با من از بودن بگو...

گوشم را کر کرده هیاهوی نبودنت...

میان آن همه الف و ب و مشق دبستان ....

انچه در زندگی واقعیت داشت

فاصله بود...

این چیست که چون دلهره افتاده به جانم...

حال همه خوب است من اما نگرانم...

ای عشق!مرا بیشتر از پیش بمیران...

انقدر که تا دیدن او زنده بمانم...

خدایا ب اندازه ی کافی خیال بافتم و تنم کردم....

یک کم واقعیت شیرین لطفا...

من قصه ی تو را،تاابداینگونه آغازمیکنم !یکی بود ،هنوزم هست... خدایا ،همیشه باشد...

برای بزرگ شدن عکس روی آن کلیک کنید